بررسی میزان آگاهی و نگرش تعدادی از اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مازندران درباره قرآن سال -۱۳۸۷-۱۳۸۶ (گزارش کوتاه)

سابقه و هدف: فقر معنوی، دوری از هدف حقیقی، تسلیم و شکست در مقابل تهاجم فرهنگی بیگانه یکی از نگرانی های مهم خانواده ها، دلسوزان و مربیان جامعه است. بدون شک آگاهی و نگرش مثبت قرآنی موجب ارتقای سطح معنوی، تامین بهداشت و امنیت روانی، شناخت و رسیدن به غایت حقیقی خلقت و صیانت در برابر تهاجم فرهنگی بیگانه می شود. هدف این پژوهش بررسی میزان آگاهی و نگرش تعدادی از اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مازندران درباره قرآن و یافتن نقاط قوت و ضعف در این زمینه به منظور برنامه ریزی فرهنگی است.مواد و روش ها: این تحقیق یک مطالعه مقطعی است که در آن 88 نفر از اعضای هیات علمی به وسیله پرسشنامه محقق ساخته که روایی و پایایی آن به تایید رسید، از نظر میزان آگاهی و نگرش درباره قرآن مورد بررسی قرار گرفته اند. این مطالعه در دانشگاه علوم پزشکی مازندران و در سال 1386 انجام شد. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های آنالیز واریانس و تی تست استفاده شد.یافته ها: در این مطالعه 88 نفر از اساتید مورد بررسی قرار گرفته اند. جنسیت و تاهل تاثیری در نمره آزمون قرآنی نداشت. در حیطه فعالیت و وضعیت استخدامی تفاوت معناداری در نمره آزمون قرآنی یافت شد (p<0.001). در مجموع افرادی که نمره آزمون قرآنی بالاتری داشتند، دارای مشخصات خاصی بودند که به تفکیک استخراج شد.استنتاج: در کل چنین به نظر می رسد که آموزش قرآن در سنین کمتر 10 سال، شرکت در جلسات تفسیر قرآن و همچنین مطالعه معنای قرآن هنگام قرائت و داشتن تفسیر قرآن در منزل و مطالعه آن می تواند نقش موثری در ارتقا آگاهی و نگرش اعضای هیات علمی درباره قرآن داشته باشد.